شیوع افسردگی قبل، بعد، و در طول درمان ضد ویروسی در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C مزمن

سابقه و هدف: افسردگی یکی از عوارض محتمل درمان با داروهای ضد ویروسی در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان شیوع افسردگی با رژیم‌های داروییِ ضد ویروس مختلف قبل، حین و بعد از درمان دارویی بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بودکه بر 248 نفر از بیماران مراجعه کننده به 2 درمانگاه سرپایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال91-1390 انجام شد. درمان بیمارانِ مبتلا به هپاتیت مزمن BوC با اینترفرون یا داروی ضد ویروس دیگر به تنهایی و یا با ترکیب آنها صورت گرفت. از نظر روانشناختی با استفاده از مقیاس افسردگی و اضطراب بیمارستانی (HADS) و نیز مصاحبه بالینی روانپزشکی قبل از شروع درمان، و نیز در هفته‌های 12 و 24 درمان، و 6 هفته پس از پایان درمان ارزیابی شد. یافته‌ها: شیوع افسردگی قبل از شروع درمان در مبتلایان به هپاتیت مزمن نوع B وC بیشتر از جامعه بود، ولی با یکدیگر تفاوتی نداشتند. در هفته‌های 12 و 24 درمان ضد ویروسی، شیوع افسردگی افزایش یافت که در بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا بیشتر بود. شش هفته پس از خاتمه درمان، شیوع افسردگی در گروه‌های دریافت کننده اینترفرون آلفا به سطح قبل از شروع درمان برگشت، ولی این اتفاق در گروهی که اینترفرون مصرف نمی‌کردند رخ نداد. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود که بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا قبل و حین درمان به دقت ارزیابی روانشناختی گردند تا در صورت لزوم پیشگیری و مداوا در اولین فرصت انجام شود.